Elimde çok fazla okunacak kitap var ve ben şu sıralar kitap okuyamıyorum. Üzerimde bir uyuşukluk var sanki, zamanım yok diye bahane üretmiyorum. Zamanım fazlasıyla var ama okumuyorum. Bu challange uzatmaya karar verdim ve kitap dışında kıyafet, makyaj malzemesi ve cilt bakım gibi konularda da alışveriş alışkanlığımı değiştirmek adına şu andan itibaren önümüzdeki eylül ayına kadar ihtiyaç dışında hiçbir şey satın almayacağım.
Makyaj malzemesi konusunda tarihi geçen ürünleri attığımdan yeni ihtiyaçlar oluştu haliyle ve yeniden satın aldım. Cilt bakımında da bittikçe yerine almaya karar verdim. Birşey bitmeden yenisini almamaya çalışıyorum. Eskiye göre daha az harcıyorum. Kıyafet konusu benim için çok zor hala almaya devam ediyorum ama onu da halledeceğim. Şöyle bir şey oluyor. Mesela bu yıl trekking yapmaya başladım ve onun için alışveriş yapmam gerekti. Yağmurluğum, polarım, yürüyüş botum yoktu mecburen aldım. Sonra Mısır’a seyahat edecektim ve orada kullanabileceğim incecik kıyafetler lazım oldu, onları aldım derken alışveriş batağına yine saplandım. Sonra bir şeyler satın almak için her şeyi kendime ihtiyaç gibi görmeye başladım. Bu da ihtiyaç diyerek alışveriş yaptım. Çok uzun zamandır minimalist bir hayat yaşamak ve sadeleşmek için uğraşıyorum ama bir şeyler satın aldıkça en başa geri dönüyorum. Bu yüzden satın almayı bırakmam lazım. Bunu yapmak istememdeki en büyük etken daha fazla seyahat etmek istemem ve bunun içinde belli bir bütçem olması gerekiyor. Kısacası eşyalara yatırım yapmak yerine deneyimlere harcamak istiyorum. Öldüğümde yanımda kıyafetlerimi ya da makyaj malzemelerimi götürmeyeceğim. Benimle birlikte hafızamda biriktirdiğim anılar, gezip gördüğüm yerler ve deneyimlerim gelecek bunu düşündüğüm içinde eşyalara bağlanmak istemiyorum. İhtiyaç kadarı olsun ve tüketim çılgınlığım sona ersin. Zaten şu zamanda para kazanmak hiç kolay değil ve her geçen gün her şeyin fiyatı artıyor. Aldıkça ihtiyaçlarda azalmıyor tam tersine kısır bir döngü oluyor.
Sürekli etrafımız uyaranlar ile dolu bir şey ihtiyacımız olmasa bile almamız gerekiyormuş gibi hissediyoruz. Sanki o makyaj malzemesini alırsan dünyanın en güzel kızı sen olacaksın ya da o gömleği giyersen en havalı sen olacaksın, her şeyin en iyisi en güzeli olmak istiyorsan bu ürünleri almalısın. Aslında baktığınızda ne kadar aptalca bir şey ama kendimizi iyi hissetmek adına saçma sapan yerlere harcama yapıyoruz. Ben bu parayı kolay kazanmıyorum ki, kolay kazanıyor olsam bile ne gereği var kullanmayacağım bir ürünü almak çok mantıksız. Kendime şu andan itibaren söz veriyorum, bir şeyi almadan önce düşüneceğim ve biraz zaman vereceğim gerçekten gereklimi, alırsam kullanacak mıyım? yoksa kenarda bekleyecek mi? önümüzdeki eylül ayına kadar alışveriş alışkanlığımı kontrol altına almaya çalışacağım. Bakalım ne kadar başarılı olacağım...
